فردای انسانی

این روزهای سیاه،

سیاهیِ این حکومت نکبت و

حکومتِ سیاهی‌ها

جاودانه نیست.

ایام سلطنت شاهان جاودان نبود

روزگار سلطنت سیاه خدا نیز جاودانه نیست.

خونِ آزادگان اگر چه بر پیشانیِ تاریخ هموار بوده است

بندگی و بنده‌شماریِ انسان اما

همواره نیست.

انبوه درد

جدارهای شب را

با خنجری ز خشم از هم میدرد

کابوس شومِ رنج به پایان میرسد

زندگی بال میگشاید

اوج میگیرد

و چون رقصِ مواجِ سار

بر بام‌های مردم پدیدار میشود.

آن روز

– ولو بسیار بعدِ ما-

بی‌گمان از راه میرسد.

الف. بهرنگ

۱۱ مارس ۲۰۲۲